Tekst & Meziek : Bart van Geleuken
Ich kiek uut de raam en zeen di-j bloom dao staon
Inne volle groond en straolendj inne zon
Schoeën van kluuër en roêkendj wi-j de deurste parfum
‘t Leefst zoeëj ich ut plökke mer ich weît det det neet kân
Ut és van emes ângers, dus ich bin det neet van plan
Mer thoês és alles dőr en bluuëtj niks mieër, daorum
Mien bleumke, mien bleumke
woeërum straolse toch neet mieër
Mien bleumke, mien bleumke
det gebuuërtj os kieër op kieër
Mien bleumke, mien bleumke
meschien bés dich hieël op
dan mot ich ’n now zeuke, ein mét ‘ne vörse knop
Mien eige bloom és soonger laeve, zoeë slap en errig dör
Minse zagte: gaeftj mieër aandacht en gaotj d’r dan mer vör
zonger fedussie, bin ich ’t gaon prebieëre
Mieër aandacht, mieër water en wat pokon vör ’t grujje
Mieër leefdje en plezeer zoog ich mien bloom weer blujje
Gaeftj neet op mér gaotj mét eur hert te tuiniere
Mien bleumke, mien bleumke
det gebuuërtj mich echt neet mieëre
Mien bleumke, mien bleumke
gelökkig straols dich mieër en mieër
Mien bleumke, mien bleumke
gelökkig woors dich neet op
now hoof ich gein now te zeuke,
Want dich bluuëts wieër vollop