Tekst: Mark Bouwmans
Meziek : Bart van Geleuken & Joss Mennen
70 jaor later, ’t és stil um mich haer.
Ich loup heej in gedachte di-j neet op e rieke wille.
As dejje uch beseftj, woeë dejje zeetj, veuldje ’t kille.
Ich heb gelaeze, gezeen en gehuuërdj.
Det de geist van e vôlk oeëts zoeë doonker kluuërtj.
És mét verstând neet te bevatte.
In ’t hoês van d’n doeëd haaj d’n duûvel zie fieëstje.
As ’t symbool van ‘t kwaod, ‘t woor de aard van ’t bieëstje.
Heej woor de hél, gewoeën te mîn.
Umdet waat waor woor, eigelik gewoeën neet waor kos zeen.
70 jaor later, ’t és miezerig waer.
‘t Mysterie te ontkrachte, gaef ich op, ich zal verdrînke.
Umdet ich neet kân vatte wi-j de geist dit kân bedînke.
Ich heb gelaeze, gezeen en gehuuërdj.
En ’t besef det ich ‘t vertél, zoeëdetj neet mieër gebuuërdj.
Det vae ’t kwaod neet ongerschatte.
Auschwitz-Birkenau, Bergen Belsen, Buchenwald, Dachau, Mauthausen, Ravensbrück en Sobibor.
’t Es onvuuërstelbaar,
onverklaorbaar,
wi-j zekelik de geist kân zeen.
Wi-j volgzaam ’n vôlk kân zeen.
6 miljoen minse gestôrve umdet ze wore weem en wi-j ze wore.