Tekst: Mark Bouwmans
Meziek : Bart van Geleuken & Joss Mennen
Woeë heb ich toch mien buuërs gelaote,
zoeë gieët det noow dus kieër op kieër
Woeë bin ich gésteraovendj nog gewaesj?
Wi-j kân ich daen aafspraok toch vergaete,
mer ich weît ’t echt neet mieër.
En ich bin bang, zoeë bang, bang um alles kwiêt te rake.
Ich zeuk ’n haojvast, e baken
en ich ving gein plaats vör ’t verdreet.
Mer ’t hieët geîne zîn um te verwachte,
in ’t labyrint van mien gedachte,
Ving ich d’n uutwieëg neet.
’t És eîne chaos, kân neet dînke, miene puzzel ligktj uutreîn.
Waat guftj d’n tiêd dae kaome gieët.
Ich blief nog stil op baeter hoeëpe, mer ’t antwoeërd és dus neîn.
Mist inne kop, gae kuntj neet mieër dînke.
Eur gedachte verdrînke en gae wétj ‘t neet mieër.
Gae hoeëptj det ’t baeter wurtj, tieëge baeter wieëte in.
Mist inne kop, dit és ’t begîn.